“Bırak da senin yanın benim cennetim olarak kalsın, cehennemi tek başıma yaşıyorum zaten.”

Unutulmuş bir eşyayım. Üstü tozlanmış, bir köşede bekliyorum. Birileri için en önemli anlarda yanlarına alınmış sonra da bırakılan bir eşya. Yakınlık yok , sevgi yok , dürüstlük yok . Hiçbir duygu yok . Sadece kullanılmışlık hissi var , daha fazlası değil . Her an kırılabilir bir eşya , çoğu yerinde büyük çatlaklar var . Bazı çatlaklar açık , bazı çatlaklar bantlarla kapatılmaya çalışılmış . Pek de çirkin olmuş . Zoraki gülümsemelerin yer edindiği dudaklarım kıvrım yeteneğini kaybediyor . Kalbim katran karası , yaşama sevincim ölü . Niye varım diyorum kendi kendime . Gerçekten niye varım ? Kırılmak ve kırmak için mi ? Ölü mü beklemek için mi ? Niçin ? Hissedemiyorum artık. Ruhumu her gün biraz daha kaybediyorum. Kendimi affetmeyeceğim , kimseyi affetmeyeceğim . Sonra öleceğim.

Aşık olmak da bir intihardır aslında…

Bir aşk romanında iki karakteriz sevgilim. Sen her şeyden habersiz olan o kız. Ben sorunlu o serseri çocuk. Klişelerle dolu bir romanız, yazarımız biziz çünkü. Bir o kadar klişeyiz bir o kadar kusursuz. 450 sayfadan oluşan bir romanız biz. 127. Sayfada tanışmışız. Geç olmuş kavuşmamız. Hiç basılmadan bir rafa konmuşuz. Toz tutmuş üstümüz. Hiç açılmamış sayfalarımız. Bir birinden habersiz büyümüş iki çocukmuşuz aslında biz. 450 sayfaya sığar sanmışlar hikayemiz. Bir son yazacak olsak son satıra “sonsuza kadar mutlu yaşadılar” demezdik biz. Sonsuza kadar birbirleri için yaşamışlar derdik. Klişelerden oluşan hayatlarımıza bir son gerekse birbirimizi bulmazdık değil mi?

https://www.instagram.com/p/C3Q3LlcivMO/?igsh=dG84ZjF4MG92OGwx

-Sevgi zayıflıktır, prenses.

-Sevgi zayıflık değildir, sevgi ölümdür.

*Silah sesi*

Günden güne bir çöküş yaşıyorum. Terk edilmiş bir evin hâlini almaya başlıyorum. Bir şeyler çok yoruyor beni , ne olduğunu bilmiyorum. Yıkıldı yıkılacak bir evden , enkaza döneceğim biliyorum. Fazla düşünmenin sonuçları bunlar , biraz kaybetmenin hırsı var . Bildiğim bir şeyler var ama bilmediklerim daha fazla . Enkazlar toplanır , bir köşeye atılır . Öyle olacağım biliyorum .

Kendimi özlüyorum, başka bir şeyi değil. Gülüp geçtiğim zamanları, herhangi bir şeyi kafama takmamayı, şarkıların sözlerine odaklanmadığım zamanları özlüyorum.

Ruhu çok ağrıyordu, Her zaman gülüyor olmuş olsa bile.

~şeker portakalı

~Ben keyif kızıyım, o gün keyif yapamadıysam aşırı huysuz oluyorum. Böyle benim gibi olanlar var mı ?